هرچه می‌خواهم میسر می‌شود، دیدار نَه           هرچه دنبال وصالم، می‌شود تکرار نه
فرصتی دیگر نمانده کاش می‌دیدم تو را           دل به فکر ماندن است و این تن بیمار نه

شد برایم تا خراسان آمدن فرض محال           هرچه می‌گردم تو اینجا نیستی اِنگار نه

روز و شب امید دارم تا که پیدایت کُنم           تابِ مانـدن هـست اما بی‌وجـود یـار نه
خوب شد زینب نبودم تا بِبوسم حنجرت           خوب شد زینب نبودم تا سرِ بازار… نه

خواهری در پای نیزه، دلبری بالای نی
می‌رود در حلـقۀ نامحرمان هم پای نی

خواهر خورشیدم و از نور، دور اُفتاده‌ام           دخـترِ مردِ کلـیم، از طـور دور افتاده‌ام
حال غیر از سوختن یا ساختن باید چه کرد           وقتی از دلدار خود این جور دور افتاده‌ام
گر بنای دیدن تو نیست، چشم از دستِ زهر           چه ملالی هست گردد کور، دورافتاده‌ام
باز مانـدم از وصالت شد امـیدم نا امید           مثل یک صید اسیر از شور دورافتاده‌ام
فرصتی دیگر نمـانده لحظه‌های آخری           من سلامت می‌دهم از دور، دورافتاده‌ام

می‌روم ایکاش می‌شد این دل از تو با خبر
یا رضا هم دور از تو مانده‌ام هم از پدر

وقت رفتن نیست پیـشم دلبر لـیلای من           ساحل خشکیده‌ای شد این دل دریای من
مانده‌ام در غربت و جان می‌دهم دور از رضا           کس نباشد با خبر از غصه و غم‌های من
سال‌های سال دور از دختر و دور از پسر           چه کـشـیده کـنـج زنـدان بـلا بابـای من
گر نمی‌بـینم خراسان و نمی‌بـیـنم تو را           چه قَدَر خوب است به قم شد کشیده پای من
سایۀ بالاسرم دلتنگی ات با من چه کرد           یا رضا جان زندگی و هستی و دنیای من

منکه مثل زینب و چون فاطمه مظلومه‌ام
دختر موسی‌بن جعفر هستم و معصومه‌ام
مثل زینب نیستم اینجا کجا بـزمِ شـراب           مَـردم اینـجا کجـا و مَـردم شـام خـراب
مثـل زینب نیـستم من مـادر و اُمِّ شهـید           من علی اصغر ندادم نیستم جای رباب
مثـل زینب نیـستـم اُمُّ المـصائب نیـستـم           تا که غمهایم نگردد جا میان صد کتاب
مثـل زینب نیـستـم تا در مـیان قـتـلگـاه           بوسه گیرم از گلو و حنجری در خون خضاب

دختـرم اما ندیـدم من سـری از تن جدا
دخـترم اما ندیدم رأس ، در طشتِ طلا